SEN YOKSUN
Sonbahar meltemleri esiyor dışarıda serin, serin.
Sararmış yapraklar doldurmuş somakları baştan başa.
Son kampana şimdi çalıyor küçük istasyonumda,
Sen geliyorsun aklıma,
Sevgilerimle sevinçlerimle dolu sen.
Saati gelmişti ayrılığımızın.
Son şarkımızı söylemiştik seninle,
Sesinde tatlı bir hüzün vardı hani..
Sonbahar ağaçları gibi durgun,
Son bahar meltemleri gibi serin.
Sevdiğini söylemiştin sessizce kulağıma,
Seveceğim demiştin hani..
Son sözlerin bunlar oldu bana biliyor musun?.
Sevgimize karabulutlar düştü sonunda.
Son mektubunda acı,
Son mektubunda kin,
Son mektubunda nefret vardı.
Sonra başka sesler karıştı sevgimizi,
Sen bir başkasına gittin.
Sebebini kendinde söylemedin bana.
Senden başka kimselerden aldım haberini.
Söz vermiş,nişanlanmış,evlenmiş dediler.
Sen sevgilerimi çalan küçük kız.
Sonbahar yaprakları gibi düştün sokaklarıma,
Son kampana gibi çınladı kulaklarımda sesin.
Son Meltem gibi esip gittin başımdan,
Sevginle, kininle, nefretinle…
Sonbahar meltemleri esmiyor artık dışarıda.
Sokaklarıma kar yağıyor baştan başa.
Sokaklarım sevgilerim gibi kayboluyor.
Sevgilerimde karabulutlar var şimdi.
Sevgilerimde karakışlar esiyor.
Sevgilerimde bora,
Sevgilerimde tipi,
Sevgilerimde her şey var.
Sen..Sen yoksun.
Osman Niyazi Müftüoğlu